De San Antonio de Cumbaza hasta Cajamarca

      Voilà bientôt 3 mois que nous sommes au Pérou et une semaine et demi que nous avons quitté San Antonio de Cumbaza. Je ne vous cacherais pas que ca n’a pas été facile pour nous deux de partir de se petit coin du monde. Car nous laissons derrière nous, la maison ou j’ai pu passer pas mal de temps à travailler ainsi que le jardin et ces habitants la Tchina et la Negra. Mais surtout le plus dur fut de laisser touts les enfants et notre famille d’accueille si je peux m’exprimer ainsi. On c’est donc quitté avec un dernier repas à 9h du matin avec au menu poulet de la “chacra”, platanos, arroz, un vrai festin.

Notre prochaine étape fut Moyobamba chez nos gentilles espagnoles, au programme flannage dans la ville, douche et nettoyage du linge à l’eau chaude, le luxe quoi.

Le 31 janvier nous avons quitté la région de San Martin pour celle de l’Amazonas avec sa capitale Chachapoyas. Mais notre premier arrêt fut Pedro Ruiz pour une nuit afin de rejoindre le lendemain le village de Cocachimba et sa catarata (cascade) la Gocta et ses 771m qui en font d’elle, la troisième plus haute du monde. Simplement époustouflant, avec 2h de marche à travers la forêt avec orchidées, arbres centenaires et le Gallito de las Roscas, oiseau national de Pérou, magnifique oiseau orange et en voie de disparition bien sure. Puis retour en moto sur Pedro Ruiz avec notre guide, quoi de plus normale que trois sur une moto. Puis Chachapoyas et le froid du à son altitude de 2300m. Charmante ville de montagne qui est en plein boom touristique du aux diverses découvertes archéologiques du à la culture pré incas des indiens Chachapoyas. Et notamment, la forteresse de Kuelap situé sur un cerro à 3072m. A l’heure actuelle, elle a subit les effets du temps, les divers envahisseurs incas et conquistadors et de son abandon. Elle est tout même très bien conservé mais le manque de financement se fait ressentir. Cependant le site est magnifique, les lamas, chevaux, habitants et la végétation n’en font que augmenter la magie du lieu.

Le 4 février, nous nous sommes dirigés vers le village de Leymebamba étape avant la route transandine pour rejoindre Cajamarca, capitale du département Cajamarca. Nous en avons profité pour visiter le musée sur la culture Chachapoyas et plus particulièrement sur le site de la Laguna del Condores avec ses mausolées et ses 280 momies trouvées sur le site. Pour des raisons de conservation celle ci on était disposé dans le musée. Ce qui fait de lui un très jolie musée avec des pièces remarquable qui auraient pu inspirer notre ami Hergé.

Après 10h de bus pour 240 km, quelques frayeurs du au chemin, le passage d’un col, l’abra barro negro et ses 3680 m nous sommes arrivés à Cajamarca. Située dans un écrin de montagnes, son histoire coloniales ainsi que la fin de l’empire Incas avec l’assassinat du dernier rois Incas, en font d’elle une ville très diversifiée et très jolie. Sur la place de armas se croisent aussi bien gringos, urbains et indiens avec leurs chapeaux et leurs vêtements haut en couleurs, bref beaucoup de diversité pour mon plus grand bonheur.

Encore quelques heures et nous prenons le bus direction Piura, au programme environ 800km et 9 de bus.

Een week en half geleden zijn we vertrokken uit ons dorpje San Antonio de Cumbaza. Zoals verwacht was het niet gemakkelijk om afscheid te nemen en zijn er toch wat traantjes gevallen... Bovendien zal het niet eenvoudig zijn om contact te houden met hen, want internet bestaat er niet en ook een postbus hebben ze niet... Maar het was alleszins een prachtige ervaring die we nooit gaan vergeten!

Zaterdagochtend 28 januari zijn we dus 's morgens vertrokken uit San Antonio richting Moyobamba, waar we opnieuw het weekend gespendeerd hebben met onze Catalaanse vriendinnen. Vooral geprofiteerd van de luxe van een echt appartement en onze was voor de eerste keer met warm water gedaan (niet in de rivier zoals we dit in San Antonio deden)! Dinsdagochtend vertrokken naar Pedro Ruiz. Een stadje waar op zich niet veel te beleven valt, maar die dichtbij de derde grootste waterval van de wereld ligt. Woensdag zijn we dan ook de Catarata de Gocta (waterval van Gocta) gaan bezoeken. We vertrokken uit het minidorpje Cocachimba om na een wandeling van 2 uur (samen met een lokale gids) toe te komen aan de onderkant van de 771m hoge waterval! Zeer mooi en impressionant om te zien! De waterval wordt trouwens maar sinds 2005 benut als toeristische attractie, omdat de mensen van het dorp er bang van waren. Een man zou tientallen jaren geleden door een gouden zeemeermin in de lagune onderaan de waterval gedoken zijn en er nooit meer uitgekomen zijn... Uit schrik om er zelf in te verdwijnen, lieten ze de waterval maar links liggen. Het was pas toen een Duitsman de waterval in 2005 ontdekte, dat bleek dat hij de derde grootste in de wereld was. Oei oei oei, kben een beetje aan het uitwijden :-) Als ik dit hier bij alles wat we bezocht hebben doen, wordt het een zeer lange tekst... :-) Soit, na 2 uur teruggewandeld te zijn naar het dorpje Cocachimba, kregen we een rit op de moto van onze gids (met drie op een moto is hier heel normaal!) richting Pedro Ruiz. We namen onmiddellijk een combi (minibusje) naar Chachapoyas waar we 2 dagen gebleven zijn. Chachapoyas is een mooie, gezellige stad gelegen op ongeveer 2300m hoogte. Het was er dan ook veel kouder dan wat we gewoon waren in de Selva! Brrrrrrrr! Gelukkig logeerden we in een hostal waar ze warme douches hadden, want de meeste mensen hebben hier geen warm water. Vanuit Chachapoyas bezochten we vrijdag KUELAP, een archeologische site gelegen op de top van een berg op 3000m. Kuelap was ooit de belangrijkste stad van de Chacha indianen (pre-Inca). Tegenwoordig zijn het ruïnes, die zo'n 50 jaar geleden ontdekt werden onder een dikke laag vegetatie. Zeker de moeite waard om te zien! Zaterdag vertrokken we naar Leymebamba. Drie en een half uur rijden voor 80 km! Leymebamba is een bergdorpje waar het museum Mallki gelegen is, die de chachapoyaanse (of hoe schrijf je dat??) cultuur beschrijft. Ook worden er archeologische vondsten tentoongesteld, waaronder mummies die (gehurkt in een soort van zak) in huisjes in de rotsen bewaard werden (zie foto's). Maandag vertrokken we voor een 10 uur durende rit naar Cajamarca, waar we nu zijn. Eén van de mooiste steden die we tot nog toe gezien hebben! Hier werd trouwens de laatste chef van de Inca's vermoord door die bastaards van Spanjaarden!

 Deze avond nemen we de bus om 22u30 voor een 9 uur durende rit (760 km) naar Piura. Waar het veel warmer zal zijn dan hier en waar het hopelijk niet zal regenen! Want de afgelopen week heeft het elke dag geregend en we zijn het een beetje beu. Na Piura gaan we de kuststadjes van het Noorden van Peru bezoeken om vervolgens de grens over te steken naar Equator. Zon, zee en stranden in het vooruitzicht! Jihaaaaaaaa! Hasta la proxima amigos!

Comments

[Mat]

Super les p'tits loups !! je suis content que vous soyez en forme. Une Catarata de bonheur pour la suite de votre voyage.

Gros Gilbert, je pense à vous.

copain.